Języki geograficznie bliskich sobie Japonii i Korei mają wiele podobieństw w zakresie składni i morfologii, jednocześnie różnią się pod względem słownictwa oraz stosowanych systemów pisma. Jedną z przyczyn podobieństw może być to, że przez wiele lat oba kraje silnie na siebie oddziaływały: Korea jako pewnego rodzaju most łączący Japonię z kontynentalną częścią Azji, Japonia jako kraj sprawujący zwierzchnictwo nad Koreą przez część historii.

Dodatkowo niektórzy językoznawcy skłaniają się ku teorii, jakoby koreański i japoński miały to samo pochodzenie. Wiele osób gdy zaczyna przygodę z językami azjatyckimi, zastanawia się, który z nich wybrać. Chętni do nauki podpytują znajomych, który język jest ‘łatwiejszy’, ‘ciekawszy’, ‘bardziej opłacalny’. Szukają zestawień porównujących je ze sobą, aby podjąć jak najlepszą decyzję. 

 

Szukasz zeszytów do nauki języka? Czeka na Ciebie specjalna promocja od Azjatyckich Języków!

Porównawczy marzec – webinary

W ramach serii “Porównawczy marzec” zorganizowałam 4 webinary porównujące języki azjatyckie: japoński z koreańskim, japoński z chińskim, japoński z wietnamskim i chiński z wietnamskim. Postanowiłam podsumować to wydarzenie wpisami na blogu. W tym wpisie przedstawię japoński i koreański, ukazując ich podobieństwa i różnice. 

1. Systemy pisma

W japońskim do zapisu używane są: Kanji, hiragana, katakana i rōmaji, a w koreańskim używane są hangul i hanja. Częścią wspólną jest obecność chińskich znaków. W obu krajach używane są znaki tradycyjne lub zbliżone do tradycyjnych, a nie uproszczone, jak w części kontynentalnej Chin. Jednak ich wymowa, jak również znaczenie mogą się (lecz nie muszą) znacznie różnić od ich odpowiedników używanych w języku chińskim. Podczas gdy kanji są integralną częścią języka japońskiego, w koreańskim bez znajomości znaków można sobie obecnie poradzić. W przeszłości początkowo stanowiły one 100% zapisu, potem używany był mieszany skrypt, a obecnie znaki używane są w Korei Południowej głównie ze względów stylistycznych, w oficjalnych dokumentach, do rozróżniania homofonów, etc. Natomiast w Korei Północnej zgodnie z duchem ideologii juche (polityka samowystarczalności, niezależności) zostały one wyparte.

2. Aglutynacyjność

Japoński i koreański należą do grupy języków aglutynacyjnych, co oznacza, że funkcję składniową wyrazów występujących w zdaniu określają różnego rodzaju afiksy „doklejane” do rdzenia wyrazu. Przykładem są w koreańskim partykuły 이/가 oraz 은/는 określające podmiot czy 을/를, których obecność będzie świadczyć o tym, że dany wyraz pełni funkcję dopełnienia. W japońskim pisać, czyli ‘kaku’ 書く odmieniamy przez dodanie końcówek, np. ます – ‘masu’, た – ‘ta’. Służą one zmianie czasu, ugrzecznieniu itp. 

3. Struktura zdania

W obu językach występuje szyk SOV, czyli kolejność podmiot + dopełnienie + orzeczenie. Na przykład zdanie 

“(Ja) oglądam film.”, a w zasadzie “Ja film oglądam”.

Po koreańsku będzie brzmieć: 저는 영화를 봐요 joneun yonghwareul bwayo

Po japońsku: 映画を見ます。 eiga wo mimasu

4. Czasy

Podczas gdy w koreańskim występują podstawowe trzy czasy (przeszły, teraźniejszy i przyszły), w japońskim używane są tylko dwa (przeszły i nie-przeszły). Przyszłość od teraźniejszości rozróżniana jest zatem za pomocą dodawania słów odnoszących się do jakiegoś punktu w przyszłości (np. jutro, w przyszłym tygodniu).

Po koreańsku:

  • 영화를 봤어요. (yonghwareul bwassoyo) Obejrzałem film.
  • 영화를 봐요. (yonghwareul bwayo) Oglądam film.
  • 영화를 볼 거예요. (yonghwareul bol goeyo) Obejrzę film.

Po japońsku:

  • (昨日)映画を見ました.  (kinou eiga wo mimashita) (wczoraj) Obejrzałem film.
  • 今映画を見ます.  (ima eiga wo mimasu) Teraz oglądam film.
  • 明日映画を見ます.  (ashita eiga wo mimasu) Jutro obejrzę film.

Warto zaznaczyć, że w języku japońskim wyróżnia się też czas ciągły i zdanie ‘teraz oglądam film’ możemy powiedzieć przy użyciu formy -te, aczkolwiek zdanie podane wyżej również jest poprawne, w związku z czym przyjęło się, że w japońskim mamy dwa czasy. Jednocześnie trzeba pamiętać o tym, że jedno zdanie może być powiedziane na kilka różnych sposobów

5. Honoryfikatywność

W wielu językach azjatyckich (w tym w japońskim i koreańskim) system honoryfikatywny, obejmujący zarówno sferę leksykalną, jak i konstrukcje gramatyczne jest silnie rozbudowany. W zależności od sytuacji, pozycji społecznej oraz wieku naszego rozmówcy będziemy różnie formułować swoje wypowiedzi. Jest to bardzo ważny aspekt podczas nauki języka, nie chcemy przecież przez własną ignorancję obrazić naszego rozmówcy.  Przykładem w języku koreańskim będzie w rozmowie w dziadkiem użycie rzeczownika 진지 jinji zamiast 밥 bap, mając na myśli posiłek oraz honoryfikatywnej wersji czasownika 먹다 moktta – 드시다 deusida znaczącej jeść/spożywać. W języku japońskim w zwykłej rozmowie, chcąc powiedzieć ‘jem’ użyjemy czasownika taberu 食べる, w nieco grzeczniejszej formie będzie to tamebasu 食べます, a w języku bardzo grzecznym meshiagarismasu 召し上がります.

6. Zastawienie przykładowego słownictwa

Podczas webinaru razem z moim gościem dokonałyśmy analizy słownictwa pod kątem wymowy. Porównaniem objęłyśmy różne wyrazy rodzime, słownictwo sino oraz zapożyczenia. W obu językach droga tworzenia słownictwa sino, czyli z chińskiego, przebiegała w odmienny sposób, trudno doszukiwać się podobieństw w brzmieniu. W przypadku zapożyczeń z innych języków podobieństw jest nieco więcej, ale są to zapożyczenia stosunkowo nowe, z języków nieazjatyckich.

Wyrazy rodzime / sino
ja  私 – watashi  저 – jeo / 나 – na
Japonia  日本 – nihon  일본 – Ilbon 
Korea  韓国 – kankoku  한국 – Han-guk 
Japończyk 日本人 – nihonjin  일본인 – Ilbonin 
Koreańczyk 韓国人 – kankokujin 한국인 – Han-gugin
pies  犬 – inu  개 – gae 
kot  猫 – neko  고양이 – goyang-i
muzyka  音楽 – ongaku  음악 – eumak 
krzesło  椅子 – isu  의자 – uija 
książka  本 – hon  책 – chaek 
samochód 自動車 jidōsha/ 車 kuruma (자동)차 – (jadong)cha
pociąg  電車 – densha  기차 – gicha 
drzewo  木 – ki  나무 – namu 
historia  歴史 – rekishi  역사 – yeoksa 
człowiek  人 – hito 사람 – saram
Zapożyczenia
lody アイスクリーム – aisukurīmu 아이스크림 – aiseukeurim
ciastko クッキー – kukkī 쿠키 – kuki
komputer コンピューター – konpyūtā 컴퓨터 – keompyuteo
smartfon スマホ – sumaho  스마트폰 – seumateupon
Internet インターネット – intānetto 인터넷 – inteonet
sok ジュース – jūsu 주스 – juseu
hamburger ハンバーガー – hanbāgā 햄버거 – haembeogeo
McDonald マック – Makku 맥도널드 – Maekdoneoldeu
kangur カンガルー – kangarū 캥거루 – kaenggeoru

Można zatem zauważyć, że o ile słownictwo zapożyczone z angielskiego brzmi bardzo podobnie (wynika to z tego, że ich tworzenie polegało na próbie oddania dźwiękami istniejącymi we wspomnianych językach tych dźwięków, które oryginalnie składały się na dane słowo), to już pozostałe słowa się różnią. Jeśli chodzi o gramatykę, to oba języki wykazują do siebie pod tym względem liczne podobieństwa i znajomość jednego z nich z pewnością ułatwi naukę drugiego.

Japoński i koreański – który język wybrać?

I japoński i koreański mają dosyć rozbudowaną gramatykę, odmiany czasowników, przymiotników, sporo konstrukcji i język honoryfikatywny, więc pod kątem gramatycznym oba są równie trudne. Co z pismem? W tym wypadku koreańskie pismo jest zdecydowanie łatwiejsze, bo nie musimy poznawać ideogramów, ale już odczytywanie słów i ich poprawna wymowa jest nieco trudniejsza. Co wybrać? Oba języki będą doskonałym wyborem, a ich znajomość otwiera przed nami wiele możliwości. Jeśli chcesz dowiedzieć się, dlaczego warto uczyć się japońskiego i koreańskiego? Sprawdź nasze pozostałe wpisy.

Leave a comment